18. yüzyılda Kont Keyserling, Johann Sebastian Bach’ı çağırır ve uykuya dalmasını sağlayacak bir müzik parçası bestelemesini ister. Bach, tüm beklentilerin ötesine geçerek, Goldberg Varyasyonları olarak bilinen otuz varyasyondan müteşekkil bir arya besteler ve ilk icracısının onuruna, kont uyuyana kadar her gece parçayı çalmakla görevlendirilir. Luis Sagasti bu hikâyeyle, tıpkı Varyasyonlar gibi, bir melodinin dönüşlerini takip ederek her şeyin yeniden başladığı son aryaya varmak üzere yola çıkan kontrpuanlarla dolu bir masal ortaya koyuyor.
Kontun dinlenmesi için defalarca tekrarlanan Goldberg melodileri gibi, Sagasti de Bach’tan The Beatles’a, Nazi toplama kamplarında çalınan müziğe, John Cage’in 4’33’’üne, The Who’ya, oradan da sonsuzluğa uzanan bir hikâye anlatıyor.
Peki bir hikâye ne zaman biter? Son ninniyi söylemeye ne zaman karar veririz? Sagasti için kozmik düzen şüphesiz müzikal bir düzendir.